อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13/4 วันที่ 31 พ.ค. 57
“ด้วยความยินดีเลยครับพ่อเลี้ยงไพบูลย์” ทวยเทพแนะนำ “ลูกชายคนโตของผม นาคินทร์ นั่นคนเล็กนารถนรินทร์”พ่อเลี้ยงไพบูลย์จ้องมองปานตะวัน
“และนี่คุณปานตะวันเป็นพยาบาลพิเศษช่วยดูแลลูกสาวผมครับ”
“พยาบาลพิเศษ?? โอ้โห!! คุณไปหาพยาบาลพิเศษสวยยังกะนางเอกอย่างนี้ได้ที่ไหนเนี่ยครับ..หาให้ผมซักคนสิ ฮ่าๆๆๆ กำพร้าเมียมาหลายปีแล้ว”
ทุกคนทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียวกับความโผงผางของพ่อเลี้ยงไพบูลย์ โดยเฉพาะนาคินทร์ ที่ลมหึงขึ้นตึงมาทันใด
ปานตะวันยิ้มๆให้ ก่อนจะค่อยๆหันไปจิกตาใส่’คนปากอย่างใจอย่าง’ ที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างๆ
สาวิตรีถาม “เอ..จำได้ว่าคุณพ่อเลี้ยงไพบูลย์มีลูกชาย 2 คน ไม่ใช่เหรอคะ?”
“ใช่ครับ ใช่ๆๆๆ มี 2 คน คนที่แต่งงานนี่ชื่อเจ้าใหญ่ อีกคนนึงชื่อเจ้าเล็ก อ้าว! หายไปไหนแล้วหว่า ตะกี้ยังอยู่ตรงนี้ “ พ่อเลี้ยงไพบูลย์ ชะเง้อหา เห็นแล้วก็ตะโกนเรียก “เจ้าเล็กๆๆๆ”
’คุณเล็ก’ แต่งตัวหล่อ หันมามอง เห็นปานตะวันก็ตะลึง ปานตะวันเองก็หลบๆตา กลัวมีเรื่อง
ไพบูลย์กวักมือเรียกลั่น “มานี่ๆๆมาไหว้เพื่อนพ่อ” คุณเล็กเดินยิ้มเข้ามา “ไหว้เพื่อนพ่อ คุณลุงทวยเทพ คุณป้าสาวิตรี แล้วก็พี่”
“นาคินทร์, นารถนรินทร์ครับ” นาคินทร์แนะนำตัวเองและน้องสาว
คุณเล็กสวัสดีทุกคน
ไพบูลย์ดูปลื้มปานตะวัน “นั่นก็...”
“พี่ตะวันครับ”
นาคินทร์หันขวับ?? ปานตะวันขนลุก!! ทุกคนงงๆ
“อ้าวเฮ้ย!! ไปรู้จักกันตอนไหน??ทำไมพ่อไม่รู้เรื่อง??”
”อาทิตย์ที่แล้วผมเข้าเมืองน่ะครับ” นาคินทร์ เก็ททันที จ้องปานตะวันที่อึ้งๆๆอยู่ “ไปต่อยมวยแล้วเจอพี่ตะวัน”
นาคินทร์ส่ายหน้าน้อยๆ ปานตะวันเซ็ง
“โอ้โห!! คุณพยาบาลต่อยมวยด้วย คนไข้กลัวตายเลย ฮ่าๆๆ”
ทุกคนขำๆกันยกเว้นเจ้าตัวกับนาคินทร์
“เอาล่ะๆ..ตามสบายนะครับ ไอ้เจ้าเล็ก!!ช่วยพ่อเทคแคร์ให้ดีนะเว๊ย เดี๋ยวคุณพยาบาลต่อยเอาไม่รู้ด้วยฮ่าๆๆๆ..ตามสบาย..ตามสบาย”
พูดจบไพบูลย์ก็ออกไป เล็กยิ้มมองปานตะวัน ปานตะวันพุดไม่ออกบอกไม่ถุก นาคินทร์มองด้วยความไม่พอใจ
คุณเล็กยื่นจานอาหารทานเล่นให้ปานตะวัน ปานตะวันรับไว้ “ขอบคุณค่ะ” คุณเล็กยื่นให้นารถนรินทร์ด้วย “พี่นารถลองชิมสิครับ”
“ขอบคุณค่ะ แหม..นึกว่าพี่นารถจะอดซะแล้ว??” นารถนรินทร์ มองนาคินทร์ “อ้าว..สรุปพี่คินอด?? ทานของน้องก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะหมดแรงซะก่อน”
“เดี๋ยวผมไปเอามาให้ใหม่นะครับ”
“ไม่ต้อง!!”
คุณเล็กชะงัก
นาคินทร์เสียงอ่อนลง “พี่ไปเอาเองครับ อยากเปลี่ยนบรรยากาศไปตรงอื่นอยู่พอดี ตรงนี้เบื่อๆ” นาคินทร์มองปานตะวัน แล้วทำท่าจะเดินไป
“พี่คิน!! พาน้องไปด้วย” นารถนรินทร์ทำท่าเหมือนมีอะไรจะเม้าท์ด้วย
“อยู่ตรงนี้แหละดีแล้ว!!” นาคินทร์ไม่ยอม เพราะไม่อยากทิ้งให้ปานตะวันอยู่กับคุณเล็กสองต่อสอง พูดจบนาคินทร์ก็เดินออกไป
“พี่นาคินทร์นี่เค้าดูดุๆนะครับ หรือว่าจะหวงพี่ตะวัน”
“ก็อาจจะอย่างนั้น”
ปานตะวันชิงพูด ชี้ไปที่เวที บ่าว – สาวจูงมือกันไปตัดเค้ก “ดูสิคะเจ้าบ่าว-เจ้าสาว ตัดเค้กแล้วค่ะ” ทุกคนมองไปซึ้ง “ที่จริง.. จัดงานแต่งานแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะน้องนารถ”
คุณเล็กรีบถาม “ใครจะแต่งงานครับ? พี่ตะวันหรือพี่นารถ??”
นารถนรินทร์ยิ้ม “แหม..จะตกใจอะไรขนาดนั้นคะน้องเล็ก?? อย่าบอกใครนะ พี่เอง” นารถนรินทร์ชี้ตัวเอง
“โห่ย..โล่งอก!!”
นารถนรินทร์ตาโต หันมองปานตะวัน ปานตะวันเบือนหน้าหลบตาไป นารถนรินทร์เริ่มกังวลแทนพี่ชาย ทันใดนั้นพิธีกรประกาศเรียกแขกรับช่อดอกไม้เจ้าสาว
ปานตะวันตื่นเต้น “น้องนารถ..ไปนะคะ?!”
นารถนรินทร์ส่ายหน้า “ไม่ล่ะค่ะ” หญิงสาวมองขาตัวเอง “นารถอายเค้า” แล้วยิ้มให้ปานตะวัน “พี่ตะวันแหละ ไปค่ะ ไปชิงมาให้ได้”
“น้องนารถค่ะ..ต้องน้องนารถ!!” ว่าแล้วปานตะวันจะเข็นรถให้นารถนรินทร์
“ผมเองครับ” คุณเล็กอาสาจะช่วยเข็นรถให้ มือของสองคน แตะกันโดยไม่ได้ตั้งใจ คุณเล็กกับปานตะวันมองหน้ากัน
นารถนรินทร์ท่าจะไม่ดีรีบตัดบท “เอ้า!!เข็นสิคะเข็น เจ้าสาวเค้าโยนดอกไม้แล้ว”
สองคนสะดุ้ง ตะวันดึงมือออก คุณเล็กรีบเข็นไปที่เวที ปานตะวันวิ่งตามไปอย่างรู้สึกสนุก
นาคินทร์ซึ่งอยู่อีกมุมหนึ่ง มองมาด้วยความไม่พอใจ
ที่หน้าเวที ทุกคนชูมือไม้เตรียมพุ่งชิงช่อดอกไม้กันเต็มที่ คุณเล็กเข็นนารถนรินทร์เข้ามา โดยมีปานตะวันตามมาลุ้น พิธีกรประกาศว่าเจ้าสาวจะโยนดอกไม้แล้ว ใครจะเป็นผู้โชคดี ฝูงชนขยับตัวฮือฮากรี๊ดกร๊าด
พิธีกรนับ 1 ฝูงชนเบียดกันจนปานตะวันเซมาเบียดชิดคุณเล็ก คุณเล็กอมยิ้ม นาคินทร์ชะเง้อมองอย่างไม่พอใจ
พิธีกรนับ 2 ฝูงชนเบียดอีก ปานตะวันเซอีก นาคินทร์ชักหงุดหงิดหนัก ซดเครื่องดื่มซะ!!
พิธีกร นับ 3 ฝูงชนกรี๊ดหนัก โดดพุ่งกันสุดพลัง ช่อดอกไม้ลอยละลิ่ว ผ่านมือคนแล้วคนเล่า กำลังจะเข้าสู่มือของผู้โชคดี แต่ถูกมืออีกคนโดนแย่ง สุดท้ายช่อดอกไม้กระเด็นมาหล่นใส่ตักนารถนรินทร์
นารถนรินทร์ช็อค “เฮ้ยยย!!!”
ปานตะวันกรี๊ดดีใจสุดขีด โดดๆๆ “น้องนารถ!! น้องนารถได้ดอกไม้จริงๆ!! น้องนารถ!!”
ปานตะวันโผกอดดีใจกับนารถนรินทร์แน่น ปานตะวันลืมตัวโผกอดคุณเล็กแน่นเช่นเดียวกัน ทั้ง 3 คนมัวแต่ดีใจไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ต่างกับนาคินทร์ที่ยืนอึ้งอยู่ นาคินทร์กระดกเหล้าหมดแก้ว!! ฝูงชนเริ่มสลายตัว
ปานตะวันรู้สึกตัวเด้งออกจากคุณเล็กทันที “โทษค่ะ..ดีใจมากไปหน่อย”
“ดีใจบ่อยๆก็ได้ครับ”
นารถนรินทร์กระแอมขัดคอ “จะดีเหรอคะ??” รีบมองหานาคินทร์ พอเจอก็ตะโกนเรียกทันที “พี่คิน!! มานี่ๆๆ”
นาคินทร์ทำเชิด นารถนรินทร์ตะโกนเร่ง “มาเร็วๆ !! อย่าช้า!!ช้าอด!!”
นาคินทร์ทำเป็นเดินมาอย่างเสียไม่ได้ “มีอะไรยัยนารถ พี่กำลังชิว บรรยากาศตรงนู้นดีกว่า ตรงนี้เยอะ”
ปานตะวันมองไม่พอใจ นารถนรินทร์อวด “น้องได้ดอกไม้ด้วย”
“เห็นแล้ว เห็นหมดทุกอย่าง”
ปานตะวันรู้ว่าโดนกัด
“นารถอยากไปตรงนู้นแล้วอะคะพี่ตะวัน เห็นพี่คินว่าชิว”
ปานตะวันรู้ทัน และรู้สึกอยากแกล้งนาคินทร์ พอดีกับดนตรีเพลงช้าแว่วดังขึ้นมา
“เพลงเพราะจังเลยนะคะ อืมม์..ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป ตะวันขอให้คุณนาคินทร์ช่วยพาคุณนารถไปตรงที่ๆ คุณนาคินทร์ชอบหน่อยได้มั้ยคะ”
นาคินทร์หันขวับมองปานตะวัน ปานตะวันไม่สนหันไปหวานใส่คุณเล็ก “ตะวันอยากเต้นรำค่ะ”
นาคินทร์อึ้ง!! คุณเล็กยิ้มแฉ่ง นารถนรินทร์เอ๋อเลย “พี่คิน!!! เอ่อ..พี่ตะวันคะ”
นาคินทร์แทรก “ปล่อยเค้า!!! อย่าไปสนใจ”
นาคินทร์เข็นรถนารถนรินทร์ออกไปทันที ปานตะวันแอบสะใจ
คุณเล็กยืนมองไม่รู้อิโหน่อิเหน่ “ผม..เต้นรำแบบนี้ไม่ค่อยเป็นนะครับ”
ปานตะวันอึ้ง โถ แอบกระซิบ “พี่ก็..ไม่ค่อยเป็นค่ะ งั้นเราไม่เต้นมั้ยคะ?”
“ไม่เอาครับ..ผมอยากเต้นรำกับพี่ตะวัน”
ปานตะวันได้แต่ยิ้มแหะๆ แล้วทั้งคู่ก็เริ่มเต้นรำกันไปอย่างงูๆปลาๆ แต่ดูน่ารักน่าเอ็นดู คุณเล็กยิ้มปลื้มมาก
นาคินทร์ที่ไม่พอใจสุดๆ คว้าเครื่องดื่มมาซด
“พี่คิน!! มัวแต่ซดโฮกๆอยู่เนี่ย เดี๋ยวอีตาน้องเล็กก็ปาดหน้าเค้กไปหรอก”
นาคินทร์กึ่มแล้ว โกรธด้วย “ช่างหัวมันดิ!”
“อ้าว..เมาแล้วเหรอคะนั่น?!”
“ใครว่าพี่เมา?!”
“ไม่เมาก็เข้าไปสกัดดาวรุ่งสิคะ ท่าทางจะมาแรงด้วยไป๊!!!” นารถผลักพี่ชาย นาคินทร์เซออกไป นารถนรินทร์ส่ายหน้า กังวลแทน
หน้าเวทีคุณเล็กกำลังแฮปปี้กับปานตะวันมาก
“คืนนี้..พี่ตะวันสวยมากเลยครับ” เจอเด็กจีบตรงๆ ปานตะวันก็อึ้งไป “คือ..ปกติพี่ตะวันก็สวยมากอยู่แล้วน่ะครับ แต่คืนนี้สวยมาก..สวยเว่อร์”
นาคินทร์เข้ามาพอดี “เว่อร์มากมั๊ยครับ?”
ปานตะวันชะงัก คุณเล็กมองเฉยๆ นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “พี่มาทวงของพี่คืน”
“คุณพูดอะไร?” ปานตะวันไม่พอใจ
นาคินทร์ไม่สน หันไปพูดกับคุณเล็ก “พี่อยากเต้นรำกับพี่ตะวันบ้างแล้ว”
“ไม่” ปานตะวันเสียงแข็ง
แต่คุณเล็กไม่อยากให้ตะวันลำบากใจ “พี่ตะวันเต้นรำกับพี่นาคินทร์เถอะครับ” ชายหนุ่มหันไปพูดกับนาคินทร์ “แต่ถ้าผมจะมาขอทวงคืนบ้าง พี่นาคินทร์ต้องคืนพี่ตะวันให้ผมนะครับ”
คุณเล็กเดินออกไป โดยไม่รอคำตอบจากนาคินทร์ที่อึ้ง โกรธ เลยหันขวับมาเล่นงานปานตะวันแทนโดยการกระชากปานตะวันแรงๆมากอดไว้แน่น
“ปล่อยนะ!!”
“คิดจะกินเด็กเหรอ??”
“เมาแล้ว!!”
“ผมก็ยังมีสติมากกว่าคุณก็แล้วกัน หมดหนทางแล้วหรอถึงต้องหน้าด้านไปกินเด็ก”
ปานตะวันโกรธมาก ประชดใส่หน้า “ก็เด็กมันน่ากิน – มันน่าจะแซ่บกว่าคุณเยอะ”
นาคินทร์โกรธจัด กระชากปานตะวันไป “ว๊าย!!”
เรือนหอนาคินทร์ ปานตะวันถูกเหวี่ยงลงที่เตียง ปานตะวันพยายามจะลุกหนี นาคินทร์ตะครุบตัวไว้ ปานตะวันร้องให้ปล่อย “ปล่อยนะ!! พาฉันมาที่นี่ทำไม??”
“ก็ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ที่คุณนอนกับผมกลายเป็นนางบำเรอของผม”
ปานตะวันจะคลานหนี นาคินทร์จับข้อเท้าลากกลับเข้ามาแล้วตะครุบตัวขึ้นคร่อม “คุณนี่มันร้ายเกินกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเจอะใครก็ฟาดเรียบ ฟาดบ้านผมทั้งบ้านยังไม่หนำใจ ยังไม่อิ่มใช่มั๊ยถึงคิดจะฟาดไอ้เด็กนั่นอีก”
ปานตะวันประชด “ใช่!!จะทำไม??”
นาคินทร์เหลือเชื่อ “หิวนักใช่มั๊ย??” นาคินทร์ซุกหน้าลงที่ปานตะวันทันที ปานตะวันได้แต่ร้องให้ปล่อย
โรงแรมเล็กๆ ข้างทางต่างจังหวัด ฟ้าผ่าเปรี้ยงๆ นัครินทร์วิ่งนำประกายเดือนตรงเข้ามาที่เคาน์เตอร์หน้าโรงแรม
ประกายเดือนคว้าแขนนัครินทร์ไว้“ท่านรองฯ”
“อารายยยย?? จะเรียกทำไมนักหนาฮะ รักผมมาก กลัวผมจะหายไปเหรอฮะ”
“แหวะ!! หายไปจากโลกนี้ซะเลยยิ่งดี”
“นั่น!! แช่งกันเลย? ถ้าผมตายไปจริงๆ ผมจะเป็นผีมาหลอกคุณ แบร่ๆๆ”
“ไม่ต้องเลย ที่เป็นอยู่นี่ก็น่ากลัวยิ่งกว่าผีอีก”
“โหย..แรงส์ส์!!”
“นี่!! ว่าแต่เข้ามาโรงแรมนี่ทำไมคะ?”
“อ๋อ..เข้ามาสวดมนต์”
“ท่านรอง!!!”
“กินอะไรเนี่ยดุ๊ดุ?? คื้องี้..ก็ฝนจะตกน่ะไม่เห็นเหรอ ทางมันก็มื้ดมืด ขืนไม่หยุดพักเดี๋ยวรถคว่ำตายไปทำไง??”
“ก็ขับช้าๆ สิคะ อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านลูกค้าแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“นิดเดียวอะไรล่ะ อีกตั้งไกลนี่!! นึกว่าตัวเองเป็นนางเอกละครกลัวจะโดนพระเอกจับปล้ำหรือไงฮะคุณเลขาฯ ถ้ากลัวมากนักเราก็แยกกันพักคนละห้อง”
“โอ้ยยย..มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ ใครเค้าจะอยากนอนห้องเดียวกับพระเอกละครลิง!!”
“เหมือนกั๊น!! นึกว่าน่าปล้ำนักนี่ อี่ธ่อ!! นางเอกงิ้ว!!”
นัครินทร์พูดจบก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ “ขอห้องเดี่ยว 2 ห้อง ไม่ติดกันนะฮะ ขอห้องห่างๆ ไกลๆ กันคนละโยชน์เลยยิ่งดี”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13/4 วันที่ 31 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ